ତୁମେ ଜ୍ଞାନୋଦୀପ୍ତ ଆଲୋକ ବର୍ତ୍ତିକା
ଆଲୋକ ଦିଅ ହେ ଜାଳି
ମୁଁ ତମସାଛନ୍ନେ ପାରୁନି ନିଜକୁ
ଜ୍ଞାନରେ ଉଜଳ କରି।। 1
ତମସ କାଳିମା ଲଘିମା ଲଭିବା
କେସନେ କୁହ ସେ ଫେଡ଼ି
ମୋତେ ଦିଶୁ ନାହିଁ ଅନ୍ଧକାରେ ପଥ
ଯାଉଛି ମୁଁ ବାଟ ହୁଡ଼ି।। 2
ତୁମେ ତ ଆଲୋକ ତୁମେ ଅନ୍ଧକାର
ଦିବା ନିଶି ଖେଳ କର
ଆଲୋକ ଅନ୍ଧାର ଲୁଚକାଳି ଖେଳେ
ମୁଣ୍ଡ ଘୂରିଯାଏ ମୋର।। 3
ନୋହିଲେ ଟିକିଏ ଦରଶନ ଭଲା
ଦିଅନ୍ତ ଅଧମେ ବେଳେ
ଜ୍ଞାନ ଚକ୍ଷୁ ମୋର ଯାଆନ୍ତା ଯେ ଖୋଲି
ମୁକତି ଲଭନ୍ତି କାଳେ।। 4
ମିଛ ଦୁନିଆରେ ମାୟା ପାରାବାରେ
ପଡ଼ି ନର ଛଟପଟ
ପାଉନି ମୁଁ ଖୋଜି ଗତି ବା ମୁକତି
କେତେ ଯେ କରିବି ଝଟ ।।0