Satya Prakash
କବିତା

ରେବ ନଦୀ Reba Nadi

କେଡ଼େ ମନ ଖୁସି କୁଳୁକୁଳୁ ହୋଇ

ରେବ ନଦୀ ବହି ଯାଏ

ସତେ ତା’ର ଜଳ କାଚ ବେଣୀଟାଏ

ଅସ୍ତ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ ଧାଏଁ।। 1

ଭୂଜଙ୍ଗୀ ପରାଏ ପର୍ବତ ଶିଖରୁ

ହସି ହସି ଗଡ଼ି ଆସେ

ମନ ତଳେ କେତେ ଭବିଷ୍ୟତ ଆଶା

ସ୍ବପ୍ନିଳ ବଉଦ ଭାସେ।। 2

କେତେବେଳ ପୁଣି ସମୁଦ୍ର ବକ୍ଷରେ

ନାଚି ନାଚି ଯିବ ଭ୍ରମି

ଡେଇଁ ଡେଇଁ ପୁଣି ସ୍ପର୍ଶ କରିବ ଯେ

ସମୁଦ୍ରର ବେଳାଭୂମି।। 4

ଅନୁଭବ ପରା କରିବ ଅନନ୍ତ

ପ୍ରକୃତିର ଶୋଭା ରାଜି

ଜନ୍ମି ଥିଲା ଦିନେ କୋଳରେ ଯାହାର

ସତୃପ୍ତେ ହୋଇବ ମଜ୍ଜି।। 5

ସେଥି ଲାଗି ହୋଇ ବିଶ୍ରାମ ରହିତା

ଆଗକୁ ଚାଲିଛି ଛୁଟି

ପଥରେ କେଉଁଠି ପଥରଟାଏ କି

ପଟାଳ ମାଟିରେ ଝୁଣ୍ଟି।। 6

କେତେବେଳେ ପୁଣି ଏହି ରେବ ନଦୀ

ଶୂନ୍ୟଗର୍ଭା ପରା ହୁଏ

ସମୟର ବାହୁ ଛାୟା ତଳେ ରହି

ହସି ହସି ଶୁଖି ଯାଏ।। 7

ଆଉ ବେଳେ ପୁଣି ପୂର୍ଣ୍ଣଗର୍ଭା ହୋଇ

ନାଚି ନାଚି ଲୋଟି ଯାଏ

କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି କୂଳ ଉଲ୍ଲଂଘନ କରେ

ଭିତ୍ତି ସଞ୍ଚାରିତ ହୁଏ।। 8

ବେଳେବେଳେ ମନେ ଜମି ଆସେ ଦୁଃଖ

ପଡ଼ି ଉଠି ଧାଏଁ ଖାଲି

ପାରୁନି ଆୟତ୍ତ ସମୟ ଯେକରି

କେଉଁ ବାଟେ ଯାଏ ଚାଲି।। 0

 

 

 

Related posts

ଅବୁଝା ଶିଶୁ

satya

World AIIDS Vaccine day

satya

ଦାଢପଣ

satya

Leave a Comment

Login

X

Register