Satya Prakash
କବିତା

ଅନ୍ଧାର ଓ ଆଲୁଅ

ଅନ୍ଧାର ଓ ଆଲୁଅ
—–by
ଅନ୍ଧାର ଆଲୁଅ ଉଭୟ ଥାଆନ୍ତି
ଖାଲି ହୋଇଗଲେ ଗୋଟେ
ଶୂନ୍ୟ ସ୍ଥାନଟି ଯେ ପୂରଣ ସକାଶେ
ଅନ୍ୟଟି ଧସେଇ ପଶେ।। 0
ଉତ୍ତପ୍ତ ଗ୍ୟାସୀୟ ଉଠେ ଉପରକୁ
ଶୀତଳ ବାଆ ସେ ବହେ
ଗୋଟେ ଗୁରୁ ହେଲେ ଅନ୍ୟ ଲଘୁ ହୁଏ
ଚାପ ପ୍ରୟୋଗଟି ସହେ।। 1

ଦୁଃଖ ସୁଖ ଯେଣୁ ଜମଜ ଭ୍ରାତା ସେ
ଏକ ପରେ ଆନ ସ୍ଥିତ
ଜଣଙ୍କୁ ନ ଦେଖି ଆରକ ଯେ ବଣା

ଭାଗ ପାଇଁ ସହମତ।। 2
ସୁଖ ପାରାବାର ଭାଗ୍ୟେ ଯେବେ ଜୁଟେ
ସୁଖର ଫୁଆରା ଛୁଟେ
ଦୁଃଖ ଅନ୍ଧକାର ନିମିଷକେ ହଟେ
ଦୁଃଖ ଭାଗ ତହୁଁ ଘଟେ ।।3

Related posts

ଆପଣାର କିଏ?

satya

ହେ ଭକ୍ତ ବଂଶବଦ

satya

ବିଶ୍ଵ ଧରିତ୍ରୀ ଦିବସ

satya

Leave a Comment

Login

X

Register