ଦିନକର ଅପତ୍ନୀକ
ଦିନକର ଅପତ୍ନୀକ —-by ସତ୍ୟ ପ୍ରକାଶ ସେଠୀ ସେଦିନ ଶିବାନନ୍ଦ ବାବୁ କଟକ ଯାଇଥାନ୍ତି। ଜନ ଗହଳି ପୂର୍ଣ୍ଣ ରାସ୍ତା ବାଦାମ ବାଡ଼ି ପାଖ। ଦଳେ ଲୋକ କାହାକୁ ଗୋଟେ ଘେରି ରହିଥାନ୍ତି, ଯେମିତି
ଭୂତୁଣୀ ସାହିତ୍ୟିକା
ଭାଗ – 1 ଆମେ ଛୋଟ ମୋଟ ଚାକିରୀ ଖଣ୍ଡେ ଅଧେ କରିଛୁ। ପଢ଼ା ଲେଖା ବି କିଛି କମ୍ ନାହିଁ। ତେଣୁ ସାମାଜିକ ପ୍ରତିପତ୍ତି ଓ ପ୍ରଭାବ ମଧ୍ୟ କିଛିଟା ଅଛି। ସେଥିପାଇଁ
ତୁମୁଳ କାଣ୍ଡ
ତୁମୁଳ କାଣ୍ଡ ———by ସତ୍ୟ ପ୍ରକାଶ ସେଠୀ ନନ୍ଦିକା ଆର ଗାଁର ଝିଅ। ମଧୁ ସାଆଁନ୍ତଙ୍କ ନାତୁଣୀ ସରପଞ୍ଚ ବାବୁଙ୍କ ଝିଅ। ଜମିଦାରୀ ସିନା ଚାଲି ଯାଇଛି , ହେଲେ ଖାତିରଟା ଏଯାଏଁ ଯାଇ
ଦୀର୍ଘ ନିଶ୍ଵାସର ଅନ୍ତରାଳେ
ଆଜି କାଲି ଦୁନିଆର ଗତି କୁଆଡ଼େ ? ଅଧୋଗତି ନା ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵଗତି? ଆଧୁନିକତାର ଆଳରେ ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ଶିକ୍ଷା ଓ ସଭ୍ୟତା ଆଜି ମାନବ ସମାଜକୁ ଧୀରେ ଧୀରେ ପଙ୍ଗୁ କରିବାରେ ଲାଗିଛି। ଦିନ ଥିଲା
ଶତ ପତ୍ନୀକ ଗଳ୍ପଗୁଚ୍ଛ
କବି ସତ୍ୟ ପ୍ରକାଶ ଜଣେ ଭିନ୍ନ ମଣିଷ। ସେ ଏକାଧାରରେ ଜଣେ ଆଦର୍ଶ ସଂଗଠକ, ସମାଜସେବୀ, କବି, ଗାଳ୍ପିକ, ପ୍ରାବନ୍ଧିକ, ଗବେଷକ, ଆତ୍ମ ଜୀବନୀ ଓ ଜୀବନୀ ଚରିତକାର, ସ୍ନେହୀ, ପରୋପକାରୀ,ଅନୁଷ୍ଠାନପ୍ରାଣା ଓ ସଂକୃତିପ୍ରେମୀ,
ମୋନା ଓ ସୋନା
ମୋନା ଓ ସୋନା ଦୁଇଟି ଆତ୍ମିକ ସତ୍ତା, ସେମାନେ ହୋଇପାରନ୍ତି ସ୍ତ୍ରୀ ଅବା ପୁରୁଷ, ଅବା ଦୁଇଟି ପ୍ରାଣୀ, କିନ୍ତୁ ପରସ୍ପରେ ଭଲ ପାଆନ୍ତି । ପରସ୍ପରକୁ ଖୁବ୍ ବେଶୀ ଭଲ ପାଆନ୍ତି-ଜଣେ
ମୋତେ କିଆଁ ଏତେ ଘାଣ୍ଟୁଛୁ
ମୋର ଶକ୍ତି ନାହିଁ ବୋଲି ଏତେ ତୋତେ ତ କରୁଛି ବିଶ୍ବାସ ମୁଁ ଧର୍ମ କଅଣ ଜାଣିଛି ଜାଣିଛି ପୁଣି କର୍ମ ଅକର୍ମ ହେଲେ ମୋର ହୃଦେ ବସି ଦେଉ ଯେଉଁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ବିନା