Satya Prakash
କବିତା

ବନ୍ଧୁ

satya
ବନ୍ଧୁ ——by ସତ୍ୟ ପ୍ରକାଶ ମୁଁ କାଁ ଭଲ ପାଏ ମୋ ବନ୍ଧୁର ନିବିଡ଼ ବନ୍ଧୁତ୍ଵକୁ ତା’ର ଆନ୍ତରିକପୂର୍ଣ୍ଣ ଅନ୍ତରୀଣ ଭାବସତ୍ତାକୁ ତା’ର ମିଠା ମିଠା କେଇପଦ କଥାକୁ ଦୁଃଖ ଅବା ସୁଖରେ ତା
ଗଳ୍ପ

ଶତ ପତ୍ନୀକ

satya
ରାୟ ବାହାଦୁର ବୋଲି ଗୋଟେ ଲୋକ ନୀଳଗିରିରେ ରହୁଥାଏ। ସେ ପ୍ରାକ୍ ସ୍ଵାଧୀନତା ଯୁଗର ଲୋକ। ଭାରି ପାଠୁଆ। ବ୍ରିଟିଶ ଅମଳର ପଢ଼ା। ସେ ସାତଟି ଭାଷାରେ ପାରଦର୍ଶିତା ଲାଭ କରିଥିଲେ। ଇଂରାଜୀ କହିବେ
କବିତା

ସେଇ ଏକା ବନ୍ଧୁ ସବୁଠୁଁ ପ୍ରିୟ ବନ୍ଧୁ

satya
ବନ୍ଧୁ ——by ସତ୍ୟ ପ୍ରକାଶ ମୁଁ କାଁ ଭଲ ପାଏ ମୋ ବନ୍ଧୁର ନିବିଡ଼ ବନ୍ଧୁତ୍ଵକୁ ତା’ର ଆନ୍ତରିକପୂର୍ଣ୍ଣ ଅନ୍ତରୀଣ ଭାବସତ୍ତାକୁ ତା’ର ମିଠା ମିଠା କେଇପଦ କଥାକୁ ଦୁଃଖ ଅବା ସୁଖରେ ତା
ଗଳ୍ପ

ଇଏ ବି ଗୋଟେ ପ୍ରେମ

satya
ଇଏ ବି ଏକ ପ୍ରେମ —-by ସତ୍ୟ ପ୍ରକାଶ ସେଠୀ ଶୁଣିଥିଲି ପ୍ରେମ ଯୁବା ଅବସ୍ଥାରେ ହୁଏ। ହେଲେ ପରିଣତ ବୟସରେ କି ପ୍ରେମ କି ହୋ! ପ୍ରେମ ନା ମାନସିକ ବିକୃତି? ଆମ
ଗଳ୍ପ

ମୋ ପ୍ରେମରେ ଲାଗିଲା ନିଆଁ

satya
ମୋ ପ୍ରେମରେ ଲାଗିଲା ନିଆଁ —–by ସତ୍ୟ ପ୍ରକାଶ ସେଠୀ ଆଜି କଲେଜରେ ଶେଷ ଦିନ। ଫେରୱେଲ ମିଟିଂ ପରେ କ୍ଲାସ ସସ଼୍ପେଣ୍ଡ ହୋଇଯିବ। ବାକି ରହିଯିବ କେବଳ ପରିକ୍ଷାଟା। ଆଉ ପ୍ରତିଦିନ ଦେଖାହେବ
କବିତା

ନିରର୍ଥକିଆ ପ୍ରଶ୍ନଟାଏ

satya
ବଡ଼ ନିରର୍ଥକିଆ ପ୍ରଶ୍ନଟିଏ ପଚାରିଲେ ଉତ୍ତର ହଁ – ନା ତେଣୁ ସନ୍ତୁଷ୍ଠି ମିଳେନା ଖାଲି ଗୁଡାଇ ତୁଡାଇ ମନ ଦହେ ହୃଦୟ ଚକଟେ ଜୀବନ କ’ଣ ଓ କାହିଁକି ଯେଉଁଟାକୁ ଆମେ ବୋଧେ
କବିତା

ସାହିତ୍ୟ ସଭା

satya
ସହିତ୍ୟ ସଭାଟା ବଡ଼ ବିଚିତ୍ର ଲାଗେ ମନେ ଏଠି କବି ଲେଖକଙ୍କର ଭିଡ଼ ନାହିଁ ସେତେ। ଅକବି ଅଲେଖଙ୍କର ଭିଡ଼ ଜମେ ଯେତେ ମଞ୍ଚରେ ଚେୟାରଟେ ପାଇଁ ଲବି ଜୋହର୍ ଧରେ। ଭାଷଣ ଯାହା
କବିତା

ମୁଁ ସିନା ବସିଛି…

satya
ମୁଁ ସିନା ବସିଛି ହେଲେ ଆଖି ସାମ୍ନାରେ ଦେଖୁଛି ପୃଥିବୀରେ କେଉଁଠି କଅଣ ସବୁ ସେ ଘଟୁଛି ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ସେ ସମସ୍ତ ବଖାଣି ବସୁଛି ମୋ ମାନସ ପଟରେ ଯାହା କିଛି
କବିତା

ସେହି ମୁହୂର୍ତ୍ତ

satya
ମୁଁ ଚାହେଁ ଜିଇଁବାକୁ ପୁଣି ଥରେ ସେହି ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଯେଉଁ ମୁହୂର୍ତ୍ତକୁ ଛାଡିଥିଲି ଦିନେ କେଉଁ ମୁହୂର୍ତ୍ତରୁ ଯେଉଁ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଟିକି ପିଲା ହୋଇ ବୁଲୁଥିଲି ଗାଁ ମଝି ଦାଣ୍ଡେ…… ଧୂଳିଘର ବୋଉ ବୋଉକା

Login

X

Register