ଗାଁରୁ ସିନେଟ ଯାଏଁ – ଏକ ଅବଲୋକନ
ଗାଁରୁ ସିନେଟ ଯାଏଁ – ଏକ ଅବଲୋକନ —-by ସତ୍ୟ ପ୍ରକାଶ ସେଠୀ “ଟିକି ମୋର ଗାଁଟି, ଭୂଗୋଳ ପୋଥି ପତରରେ ପଛେ ନଥାଉ ତା’ର ନାଁଟି “କଟକି ପାଟଣା ତା’ର ନାଁଟି, ଯେଉଁଠି
Category : ଗଳ୍ପ
ସମାଜ ସୁଧାରକ
ସମାଜ ସୁଧାରକ —–by ସତ୍ୟ ପ୍ରକାଶ ସେଠୀ ବୁଢ଼ା ଥରେ ଦୁଇ ଥର କଲିଙ୍ଗ୍ ବେଲ ଟିପି ଦେଲେ, ତେଣୁ ନାତି ଟୋକା ଘର ଭିତରୁ ବାହାରି ଆସି କହିଲା-” you Indian! Don’t
ଉଦଣ୍ଡି ଝିଅ
ଉଦଣ୍ଡି ଝିଅ —-by ସତ୍ୟ ପ୍ରକାଶ ସେଠୀ ମୁଁ ଉଦଣ୍ଡି ଝିଅ। ଗାଁ ଗୋଟାକର ମୋହରି ଚର୍ଚ୍ଚା। ମୁଁ କୁଆଡ଼େ ଅଣ୍ଡିରା ଚଣ୍ଡି। ମାରଣା ଷଣ୍ଢ ଓ ଅରଣା ମଇଁଷିକୁ ମୋର ଖାତିର ନାହିଁ।
ଆମ କଲୋନୀର ହାଲଚାଲ
ଆମ କଲୋନୀର ହାଲଚାଲ —–by ସତ୍ୟ ପ୍ରକାଶ ସେଠୀ ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ସଭ୍ୟତା ଓ ଶିକ୍ଷାର ପ୍ରଭାବ ଓ ପ୍ରସାର ଫଳରେ ଏବର ଗ୍ରାମ୍ୟ ସଭ୍ୟତା ପ୍ରୟତଃ ଭାଙ୍ଗି ଯାଉଛି ବା ନୂଆ କରି ସହରୀ
ପାନ ବାଲି ଝିଅ pana bali jhia
ପାନବାଲି ଝିଅ ——+by ସତ୍ୟ ପ୍ରକାଶ ସେଠୀ ମୁଁ ବାପା ମାଆଙ୍କର ଗୋଟାଏ ବୋଲି ଝିଅ। ତଳେ ଉପରେ କି ମୋର ଦୁଇଟା ଭାଇ। ଜଣଙ୍କୁ କାନ ମୋଡ଼ି ମୁଁ ଶାସନ କରେ। ଆଉ
ପ୍ରୀତିପର୍ଣ୍ଣା
ପ୍ରୀତିପର୍ଣ୍ଣା —–by ସତ୍ୟ ପ୍ରକାଶ ସେଠୀ ଜନ୍ମ ଓ ମୃତ୍ୟୁ ପରି ପ୍ରେମ ଜୀବନର ଏକ ଚିରନ୍ତନ ସତ୍ୟ।ମୁନି ରିଷି ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଇତର ପ୍ରାଣୀ ଯାଏଁ କେହି ସେଥିରୁ ବର୍ତ୍ତି ଯାଇ
ପ୍ରତିକ୍ଷିତ ନାୟିକା
ପ୍ରତିକ୍ଷିତ ନାୟିକା ——-by ସତ୍ୟ ପ୍ରକାଶ ସେଠୀ ମୁଁ କଲେଜରେ ପଢୁଥାଏ। ମନ୍ଦାକିନୀ ମୋ କ୍ଲାସମେଟ୍। ତେଣୁ ଉଭୟଙ୍କ ଭିତରେ ନିକଟ ନୈକଟ୍ଯ ସମ୍ପର୍କ ଗଢି ଉଠିବା ସ୍ୱାଭାବିକ। ମୁଁ ଶ୍ରେଣୀ ପ୍ରତିନିଧି,ପୁଣି ଅନର୍ସ
ମୁଁ ଆଜ୍ଞା! ବୃକ୍ଷ କହୁଛି
ମୁଁ ଆଜ୍ଞା! ବୃକ୍ଷ କହୁଛି ——-by ସତ୍ୟ ପ୍ରକାଶ ସେଠୀ ମୁଁ ଆଜ୍ଞା ବୃକ୍ଷ କହୁଛି।ହଁ! ମରି ଜୀବାଶ୍ମ ପାଲଟିବା ଭିତରେ ମୋ ଆତ୍ମ କାହାଣୀ ମୁଁ ନିଜେ ଲେଖୁଛି। କି କହିବି, କେଉଁ
ଅଭାବେ ସ୍ଵଭାବ ନଷ୍ଟ
ଅଭାବେ ସ୍ଵଭାବ ନଷ୍ଟ ——by ସତ୍ୟ ପ୍ରକାଶ ସେଠୀ ଆର୍ଥିକ ଅଭାବ ଅନାଟନ ମଣିଷର ଦୁର୍ଗତି ତଥା ଅବକ୍ଷୟ ପାଇଁ କାରଣ ହୋଇ ସବୁବେଳେ ଛିଡା ହୁଏ। ଲୋକେ ଅଭାବ ଅସୁବିଧାରେ ପଡି ନିଜର
ଅଢେଇ ଫୁଟିଆ ମଞ୍ଚ
ଅଢେଇ ଫୁଟିଆ ମଞ୍ଚ —–by ସତ୍ୟ ପ୍ରକାଶ ସେଠୀ ଆମର ଆଜ୍ଞା ଗୋଟାଏ ସାଂସ୍କୃତିକ ଓ ସାମାଜିକ କ୍ରିୟାନୁଷ୍ଠାନ କମିଟି ଅଛି। ଭାରି ଭଲ ଅନୁଷ୍ଠାନ ।ପ୍ରତି ବର୍ଷ କିଛି ନା କିଛି ସାମାଜିକ