Satya Prakash
କବିତା

ଯମଜ ଭ୍ରାତା

ଦୁଃଖ ହିଁ ମୋହର ତ ଯମଜ ଭ୍ରାତା

ପାରୁନି ସେ ମୋତେ ଛାଡ଼ି

ମୋ ଜୀବନ ପରିବୃତ୍ତ ଭିତରେ ଯେ

ଅହରହ ବୁଲେ ଘୂରି ।।

ତେଣୁ ରଖିନି ମୁଁ ସୁଖଟି ଆଦର

ଭ୍ରାତୃ ଧର୍ମଟା ସେ ପାଳି

ହେଲେ ଭାଇ ବାଦ ହେଲାଣି ଅସହ୍ୟ

ତା’ଜାଳା ପାରୁନି ସହି ।।

ତହୁଁ ବିଭୁ ପ୍ରେମେ ରଖେ ସଦା ଲୟ

ରଖିଲେ ରଖିବ ହରି

ତାରିଲେ ତାରିବ ଫେଡ଼ି ଯମ କଷ୍ଟ

ନାହିଁ ଯେଣୁ ଅନ୍ୟ ଗତି।।

WRITTEN BY

SATYA PRAKASH SETHY

Related posts

ଅଟଳ ମହାମେରୁ

satya

ଆବିଷ୍କାର ସୁରକ୍ଷା ଆଇନ୍

satya

କରନି ମୋତେ ତୁ ନି ସ୍ଵ

satya

Leave a Comment

Login

X

Register