Satya Prakash
କବିତା

ହେ!

ହେ!
—-by ସତ୍ୟ ପ୍ରକାଶ ସେଠୀ
ଦେଖିଛି ମଣିଷ ଦେଖିଛି ଦୁନିଆ
ହେଲେ ଦେଖି ନାହିଁ ଏତେ
ତୁମ ପରି ଗୋଟେ ନିଆରା ମଣିଷ
କେମିତି ମିଳିବ ମୋତେ।। 1
ତୁମକୁ ପାଇ ମୁଁ ଖୁସି ନୁହେଁ ଯେତେ
ସୁଖ ପାଇ ଅଛି ସେତେ
ମୋ ପରି ମଣିଷ ତୁମକୁ ନମିଳୁ
ତୁମେ କିନ୍ତୁ ମିଳ ମୋତେ।। 2
ନ ଝୁର ପଛକେ ଝୁରି ଲାଭ ନାହିଁ
ମୁଁ କିନ୍ତୁ ଝୁରୁଛି ନିତି
ତୁମ ବାଟ ଚାହିଁ ରହିଛି ଅନାଇ
କେବେ ଆସିବ ଯେ କତି?

Related posts

ବାତ୍ୟା ତାଣ୍ଡବ

satya

ଭେଳିକି

satya

Krushna ସାର୍ – ଏକ ଆକଳନ

satya

Leave a Comment

Login

X

Register