Category : ଗଳ୍ପ
ନାସ୍ତି ବାଣୀ
କେଡ଼େ ମନ ଖୁସିରେ କୁଳୁ କୁଳୁ ହୋଇ ବହି ଯାଉଛି ବିଟପା । ସତେକି ତା’ର ଜଳକାଚବେଣୀଟା ବେଶ୍ ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ ପଡ଼ୁଛି । ନୀଳ ଭୂଜଙ୍ଗୀ ପରି ପର୍ବତର ବକ୍ଷ ଉପରୁ ହସି
ବୋଉଲୋ! ମୁଁ କାଗଜ ଖାଉଛି
ବୋଉଲୋ ! ଭାରି ଭୋକ । ମୁଁ ଏବେ କାଗଜ ଖାଉଛି । କିଛି ଉପାୟ ନ ପାଇ ତୋ ପାଖକୁ ଚିଠି ଲେଖୁଛି । ମୋ ରାଣ ! ଚିଠି ପଢ଼ି କେବେ
ଗାଁରୁ ଫେରୁଛି, ଗାଁ ହଜିଛି ।
ସେଦିନ ଭଦ୍ରକରୁ ଭୁବନେଶ୍ୱର ଯିବାର ଥାଏ । ଏକ୍ସପ୍ରେସ୍ ଟ୍ରେନ୍ଟା ଡ଼େରିଥାଏ । ଲୋକାଲ୍ ଟ୍ରେନରେ ବସି ପଡ଼ିଲି । ସେପଟେ ଟିକିଏ ଭିଡ଼ଥାଏ । ଦଳେ ଗାଁଉଁଲି ଲୋକ ବସିଥାନ୍ତି; ସେଇଠି ବସି
ଆତ୍ମଗ୍ଳାନୀର ଶୀକାର
ସେଦିନ ଥିଲା ଆଦ୍ୟ ବସନ୍ତର ଏକ ମନୋରମ ସୁପ୍ରଭାତ । ଶୀତ ମିଶା ସୁଲୁସୁଲୁ ମୃଦୁ ସମୀରଣ ଦେହରେ ଶିହରଣ ଖେଳାଉଥାଏ । ସୂର୍ଯ୍ୟର ରକ୍ତିମ ଆଭାରେ ଚୁତର୍ଦ୍ଦିଗ ରଙ୍ଗାୟିତ ହୋଇଥାଏ । ରାତ୍ରିର