Satya Prakash
କବିତା

ହେ ଭକ୍ତ ବଂଶବଦ

satya
ହେ ରାଧା ରମଣ ରସ ରାଜ କୃଷ୍ନ ତୁମେ କି ସେହୁ ବିରାଟ କଟକ ଟଗର ମଥୁରା ନରେଶ ରହସ୍ୟ ସିନ୍ଧୁ ସମ୍ରାଟ।। 1 ସୃଷ୍ଟି ମୂଳାଧାର ନିୟତି ନିୟନ୍ତା ସକଳ ହେତୁ କାରଣ
କବିତା

ଅହରହ ହଁ ନା ସ୍ଥିତି

satya
ଭଗବାନଙ୍କର ସ୍ଥିତିକୁ ତ ନେଇ ଅହରହ ହଁ ନା ସ୍ଥିତି ମନରେ ଆଶଙ୍କା ଶଙ୍କା ଉପୁଜଇ ହୁଏ ନାହିଁ ସ୍ଥିର ମତି।। 1 ମୁଁ ବି ସେଇ ପଥେ ପଥିକଟେ ସାଜି ଖୋଜିଛି  କେଣେ
ପ୍ରବନ୍ଧ

ନିର୍ଘାତ ନିର୍ଘୋସ

satya
ନିଶା ଓ ପେଶା :- ମଣିଷ ଜୀବନରେ ଅନେକ ସଂଘାତ ଓ ସଂଘର୍ଷ। ମୋ ଜୀବନ ମଧ୍ୟ ସଂଘର୍ଷପୂର୍ଣ୍ଣ। ମୋ ଗାଁ ପାଠ ପଢ଼ା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୁଁ ବେଶ୍ ଖୁସି ଥିଲି। ହସି ଖେଳି
କବିତା

କରିଦେ ଲାଘବ

satya
ଜୀବନ ତମାମ କେତେ ଯେ କଷଣ ସବୁ ପରା ସେ ସହିଛି କାହାକୁ ଦେଇନି ଦୁଃଖ ମୁଁ କହିନି ସୁଖ ବାଣ୍ଟି ଯେ ଥକିଛି।। 1 ତଥାପି ମେଣ୍ଟିନି ମୋଠୁଁ ପ୍ରାପ୍ତି ଆଶା ପଳ ପଳ
କବିତା

ମନ କାତି

satya
ତୋ ପଦାରବିନ୍ଦେ ମୁଁ ପରା ଶରଣାଗତ ମୋର କାହିଁ ଚିନ୍ତା ଏତେ ତୋର ଯେଣେ ଇଚ୍ଛା ତେଣେ ନେଉ ଭିଡ଼ି ନାହିଁ ମନା ମୋର ତୋତେ।। 1 ତୁ ପରା ଭକତ ରଙ୍କ ଭାଗବାନ
କବିତା

କୃତଜ୍ଞତା

satya
କୃତଜ୍ଞଟି ମୁହିଁ ପିତାମାତା ପାଇଁ ଯତ୍ନଶୀଳ ହେବା ଶିଖି ତାଙ୍କ ହାତ ଧରି ଚାଲଇ ଯେ ବାଟ ପାରୁନି ସେ ରୁଣ ସୁଝି।। 1 କୃତଜ୍ଞଟି ମୁହିଁ ସାଧୁ ସନ୍ଥ ପ୍ରତି ଉଦାସୀନ ଯା’ର
ଗଳ୍ପ

ନୀଳିମା

satya
ସେଦିନ ନୀଳମା ସ୍କୁଲ ଅଫିସରେ ବସିଥାଏ । ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ଖାତା ଦେଖାରେ ମଜ୍ଜି ଯାଇଥାଏ । ପ୍ରବନ୍ଧ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ହୋଇଥାଏ । ପିଲାଏ ଲେଖିଥାନ୍ତି ସନ୍ଦର୍ଭ- “ଯୌତୁକ ଏକ ଅପରାଧ” । ଖାତା
କବିତା

ଗାଁ ମାମଲତକାର

satya
ଆମ ଗାଁ ମାମଲତକାର ଟିକେ ଧୋବଧୋବଲିଆ ପଇସା ଚୋର ବାଡ଼ି କଖରୁକୁ ଅନିସା ତା’ର ଟଙ୍କା ଶହେକେ ମୁଣ୍ଡ ବିକ୍ରି ହୁଏ ଅଣ୍ଟା ଚାରିପଟେ  ଟଙ୍କା ନଥିଲେ ଗରୀବ ବାପୁଡ଼ା ବୁଡ଼ିକି ମରେ କଳାକୁ
କବିତା

ପ୍ରୟାସ

satya
ଅନେକ ପ୍ରତିଭାଧର ବ୍ୟକ୍ତି ଇତିହାସ ସମୁଦ୍ରେ ଝାସିକି ନିସ୍ତରଙ୍ଗେ ତରଙ୍ଗ ଯେ ତୋଳି ଜାଳିଛନ୍ତି ବିଦ୍ରୋହର ବହ୍ନି ହେଲେ କ୍ଷଣକେ ଢେଉ ଉଠାଇ ସବୁଦ୍ର ପାଣିଟା ସହ ପୁଣି ଯାଇଛନ୍ତି ସମତୁଲ ହୋଇ  ।

Login

X

Register