Satya Prakash
କବିତା

ଆପଣାର କିଏ?

satya
ମୋଠୁଁ ମୋର ଏଡ଼େ ଆପଣାର କିଏ ଖୋଜିଛି ଅନେକବାର ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର କାହିଁ ତ ପାଇନି ତହିଁ ସଠିକ୍ ଉତ୍ତର।।1 ବେଳେ ବେଳେ ଏତେ ପାଉଥିବା ଭଲ ମୋର ନୂହେଁ ମୋ ଶରୀର ତଥାପି
କବିତା

ମୁଁ ଯଦି ଏବେଠୁଁ ଯା’ନ୍ତି ମରି

satya
ମୁଁ ଯଦି ଏବେଠୁଁ ସତେ ଯା’ନ୍ତି ମରି କାହାର କଣ’ଟେ ଯା’ନ୍ତା ବିଶେଷ ବା କିଛି ସେମିତି ଗୋଟାଏ କ’ଣ ଫରକ ପଡ଼ନ୍ତା? 1 ବଞ୍ଚିଥିଲା ବେଳେ ଖୁବ୍ ବାଣ୍ଟୁଥିଲି ଅନୁଗତ ଥିଲେ ଥୋକେ
କବିତା

ମୁକ୍ତି ଗଙ୍ଗା

satya
ମୋ ଏ ଜୀବନରେ ସମସ୍ତ ଔଦ୍ଧତ୍ୟ  ଗର୍ବ  ଭାଙ୍ଗି ଗଲା ପରେ ମୁଁ ଯେ ନିରୁପାୟ ଉପାୟଟି ଶୂନ୍ୟ ଶରଣାପନ୍ନ ମୁଁ ତୋରେ।। 1 ମାଇଲେ ମାରିବୁ ରଖିଲେ ରଖିବୁ ତୁଇ ମୋର ଶେଷ
କବିତା

ଗୁରୁ ଦିବସ

satya
ହେ ଡଃ ସର୍ବପଲ୍ଲୀ ରାଧାକ୍ରିଷ୍ଣନନ ତୁମ ଜନ୍ମ  ଦିବସଟି ତୁମେ ଉତ୍ସର୍ଗୀକୃତ ରଖିଗଲ ଯେଣୁ ଯଶ କିର୍ତ୍ତୀ ଗୌରବଟି।।1 ଶିକ୍ଷା କ୍ଷେତ୍ରେ ଆଣି ନାନା ପରିବର୍ତ୍ତନ ଶିକ୍ଷା ମାନ ବଢାଇଲ ତୁମେ ରାଜନେତା ଛାତ୍ରବତ୍ସଳ
କବିତା

ମୁଁ – ଏକ ଅନ୍ୱେଷଣ

satya
ମୁଁ – ମୁଁ କିଏ? ମୁଁ – ଅତୀତ? ବର୍ତ୍ତମାନ?? ଭବିଷ୍ୟତ??? ମୁଁ -ଏକ ଅନ୍ୱେଷଣ ସମସ୍ତ ଖୋଜ୍ ର ଅନ୍ତରାଳେ ମୁଁ କି ଚିର ଭାସ୍ବର ଯାହାକୁ ଖୋଜିଛି ମଣିଷ ମୁଁ କି
କବିତା

ହେ ଭକ୍ତ ବଂଶବଦ

satya
ହେ ରାଧା ରମଣ ରସ ରାଜ କୃଷ୍ନ ତୁମେ କି ସେହୁ ବିରାଟ କଟକ ଟଗର ମଥୁରା ନରେଶ ରହସ୍ୟ ସିନ୍ଧୁ ସମ୍ରାଟ।। 1 ସୃଷ୍ଟି ମୂଳାଧାର ନିୟତି ନିୟନ୍ତା ସକଳ ହେତୁ କାରଣ
କବିତା

ଅହରହ ହଁ ନା ସ୍ଥିତି

satya
ଭଗବାନଙ୍କର ସ୍ଥିତିକୁ ତ ନେଇ ଅହରହ ହଁ ନା ସ୍ଥିତି ମନରେ ଆଶଙ୍କା ଶଙ୍କା ଉପୁଜଇ ହୁଏ ନାହିଁ ସ୍ଥିର ମତି।। 1 ମୁଁ ବି ସେଇ ପଥେ ପଥିକଟେ ସାଜି ଖୋଜିଛି  କେଣେ
ପ୍ରବନ୍ଧ

ନିର୍ଘାତ ନିର୍ଘୋସ

satya
ନିଶା ଓ ପେଶା :- ମଣିଷ ଜୀବନରେ ଅନେକ ସଂଘାତ ଓ ସଂଘର୍ଷ। ମୋ ଜୀବନ ମଧ୍ୟ ସଂଘର୍ଷପୂର୍ଣ୍ଣ। ମୋ ଗାଁ ପାଠ ପଢ଼ା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୁଁ ବେଶ୍ ଖୁସି ଥିଲି। ହସି ଖେଳି
କବିତା

କରିଦେ ଲାଘବ

satya
ଜୀବନ ତମାମ କେତେ ଯେ କଷଣ ସବୁ ପରା ସେ ସହିଛି କାହାକୁ ଦେଇନି ଦୁଃଖ ମୁଁ କହିନି ସୁଖ ବାଣ୍ଟି ଯେ ଥକିଛି।। 1 ତଥାପି ମେଣ୍ଟିନି ମୋଠୁଁ ପ୍ରାପ୍ତି ଆଶା ପଳ ପଳ

Login

X

Register