Satya Prakash
କବିତା

ପ୍ଲାନେଡ଼ ଭିଲେଜ୍

satya
ଯେଉଁଠି ଶତାଂଶ ଅଶି ଭାଗ ଲୋକେ ଅଶିକ୍ଷା, ତିତିକ୍ଷା ଅନ୍ଧକାରେ ରହେ ସେ ଗାଁ ପରିମଳ ନିର୍ମଳ ନ ହେଲେ ଦେଶର ପ୍ରଗତୀ କି ଆଉ ସମ୍ଭବ? ବୁଭୂକ୍ଷା ଜନିତ ହତାଶାରେ ଆମେ ସଢେ
କବିତା

ଶାନ୍ତିର ଠିକଣା

satya
ଅଶାନ୍ତି ଯେ ଆଜି ଘରେ ଘରେ ଶାନ୍ତି ବୋଲିଣ  ଅଛି କି କିଛି? ହେଲେ ଶାନ୍ତି ଖୋଜି ଖୋଜି ଅଧେ ଖଣ୍ଡେ ହେଲେଣି ନୟାନ୍ତ କିଏ ଶାନ୍ତି କେଉଁଠି ତା’ଘର ପାଇଛି କି କେହି
କବିତା

ତଣ୍ଡୁଳ ମୁଠେ

satya
ମୋ ଦେଶକୁ ମୁଁ ଭଲପାଏ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଭଲପାଏ । ମୋ ସାହିତ୍ୟକୁ ଭଲପାଏ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାକୁ ଭଲପାଏ । ଯାହାକି ଭାବ ବିନିମୟେ ଉତ୍କୃଷ୍ଟ ମାଧ୍ୟମ ପାଲଟେ । କାହିଁକିନା…………….. ମୋ ଭଲ ପାଇବାର
କବିତା

ପ୍ରେରଣାର ଉତ୍ସ

satya
ବାପା! ତୁମେ ଯେଣୁ ପୁରୁଷ ଉତ୍ତମ ତୁମ କର୍ମ ପ୍ରବଣ ଜୀବନାଦର୍ଶ ମୋ ପାଇଁ ପାଲଟେ ପ୍ରେରଣାର ଉତ୍ସ ତୁମ ହାତ ଧରି ଚାଲେ କେଯାଏଁ ବାଟ ଶିଖିଛି ତ ତହୁଁ କେତେ ଦୁନିଆରଦାରି
କବିତା

ବାର୍ଷିକୋତ୍ସବ

satya
ମୁଁ ଦିନେ ତୁମ ପରି ଛୋଟ ଥିଲି ଏଇ ଗାଁଆଁରେ ପାଠ ପଢୁଥିଲି ଆଜି ଅତିଥି ଆସନରେ ବସିଛି ତୁମକୁ ବା ଦୁଇ ପଦ କହୁଛି । କେତେ ଅତୀତ ସ୍ମୃତି ଯୋଡ଼ି ବସେ
କବିତା

ସରପଞ୍ଚ ବାବୁ

satya
ଗାଁ ସରପଞ୍ଚ ଭାରି ଚତୁର ନେତାଙ୍କର ସେ ଅଟେ ସୋଦର ଇନ୍ଦିରା ଆବାସ ଜ୍ୟୋତି କୁଟୀର ସୁବିଧା ସୁଯୋଗ ସବୁ ତା’ର ଯେଣୁ ନେଣ ଦେଣ କାରବାର କାମ ସରକାରୀ ଅଫିସର ଗ୍ରାମ ସଭାଠୁଁ
କବିତା

ବିଚିତ୍ର ଭୂଇଁଟି

satya
ଉଦ୍ୟାନଟି କି ସେ ବିଚିତ୍ର ଭୂଇଁଟି ଯେଉଁଠି କି ଆତ୍ମ ତୃପ୍ତି ମୋର ସେ କର୍ମଠ ଜୀବନର କ୍ଳାନ୍ତି ଲଭେ ଭୂଲି ସେଠି ମୁକ୍ତି ।2 ବୃକ୍ଷ ହିଁ ତ ବନ୍ଧୁ ବୃକ୍ଷ ହିଁ
ଗଳ୍ପ

ସାବିତ୍ରୀର ପ୍ରତିଶୋଧ

satya
ସାବିତ୍ରୀର ପ୍ରତିଶୋଧ ସାବିତ୍ରୀ ବାପ ମା’ର ଗୋଟିଏ ବୋଲି ଝିଅ, ମଧ୍ୟବିତ୍ତ ପରିବାରର ତା’ର ଜନ୍ମ । ମନରେ ତା’ର ଅନେକ ସ୍ୱପ୍ନ । ସମାଜରେ ଅନ୍ୟ ନାରୀ ପରି ସିଏବି ଘର ବସେଇବ
ପ୍ରବନ୍ଧ

ଦୁଃଖ ଓ ସୁଖ

satya
ଦୁଃଖ ଓ ସୁଖ ଗୋଟିଏ ମୁଦ୍ରାର ଦୁଇଟି ପାର୍ଶ୍ଵ। ଏକେ ଛାଡ଼ି ଆରକର ସ୍ଥିତି ଅସ୍ପଷ୍ଟ। ଜୀବନ ପରିବୃତ୍ତ ଚାରିକଡ଼େ ଉଭୟ ଘୂରି ବୁଲନ୍ତି। ସମୟର କେନ୍ଦ୍ରବିନ୍ଦୁ ଉଭୟକୁ ଝୁଲେଇ ରଖିଥାଏ। ସେଇମିତି ଲଟକି

Login

X

Register