Satya Prakash
କବିତା

ସରପଞ୍ଚ ବାବୁ

satya
ଗାଁ ସରପଞ୍ଚ ଭାରି ଚତୁର ନେତାଙ୍କର ସେ ଅଟେ ସୋଦର ଇନ୍ଦିରା ଆବାସ ଜ୍ୟୋତି କୁଟୀର ସୁବିଧା ସୁଯୋଗ ସବୁ ତା’ର ଯେଣୁ ନେଣ ଦେଣ କାରବାର କାମ ସରକାରୀ ଅଫିସର ଗ୍ରାମ ସଭାଠୁଁ
କବିତା

ବିଚିତ୍ର ଭୂଇଁଟି

satya
ଉଦ୍ୟାନଟି କି ସେ ବିଚିତ୍ର ଭୂଇଁଟି ଯେଉଁଠି କି ଆତ୍ମ ତୃପ୍ତି ମୋର ସେ କର୍ମଠ ଜୀବନର କ୍ଳାନ୍ତି ଲଭେ ଭୂଲି ସେଠି ମୁକ୍ତି ।2 ବୃକ୍ଷ ହିଁ ତ ବନ୍ଧୁ ବୃକ୍ଷ ହିଁ
ଗଳ୍ପ

ସାବିତ୍ରୀର ପ୍ରତିଶୋଧ

satya
ସାବିତ୍ରୀର ପ୍ରତିଶୋଧ ସାବିତ୍ରୀ ବାପ ମା’ର ଗୋଟିଏ ବୋଲି ଝିଅ, ମଧ୍ୟବିତ୍ତ ପରିବାରର ତା’ର ଜନ୍ମ । ମନରେ ତା’ର ଅନେକ ସ୍ୱପ୍ନ । ସମାଜରେ ଅନ୍ୟ ନାରୀ ପରି ସିଏବି ଘର ବସେଇବ
ପ୍ରବନ୍ଧ

ଦୁଃଖ ଓ ସୁଖ

satya
ଦୁଃଖ ଓ ସୁଖ ଗୋଟିଏ ମୁଦ୍ରାର ଦୁଇଟି ପାର୍ଶ୍ଵ। ଏକେ ଛାଡ଼ି ଆରକର ସ୍ଥିତି ଅସ୍ପଷ୍ଟ। ଜୀବନ ପରିବୃତ୍ତ ଚାରିକଡ଼େ ଉଭୟ ଘୂରି ବୁଲନ୍ତି। ସମୟର କେନ୍ଦ୍ରବିନ୍ଦୁ ଉଭୟକୁ ଝୁଲେଇ ରଖିଥାଏ। ସେଇମିତି ଲଟକି
ଗଳ୍ପ

ଜୁଳୁକା juluka

satya
ଭଗବାନଙ୍କର ଅଜବ ସୃଷ୍ଟି – ଏ ମଣିଷ। କିଏ ଧୋବ ଫରଫର ଗୋରା ତ କିଏ ପୁଣି ବିଚିକିଟିଆ କଳା। କାହାର ପେଟଟା ଅସ୍ୱାଭାବିକ ଭାବେ ଆଗକୁ ବଢି ଯାଇଛି ତ ପୁଣି କାହାର
ଗଳ୍ପ

ବାଘ the tiger

satya
କାରଖାନାର ଧୂମ କୁଣ୍ଡଳୀ ମୋଡ଼ି ମୋଡ଼ି ହୋଇ ଆକାଶକୁ ଉଠି ଥାଏ। ସତେକି ଅଜଗର ସାପଟାଏ ଉପରକୁ କାୟା ବିସ୍ତାର କରିଛି।ଗୋଟାଏ ଅପନ୍ତରା ବଣୁଆ ମଣିଷ, କୁଆଡେ ଯାଇଥିଲା କେଜାଣି, ଥକ୍କା ହୋଇ ବସିପଡ଼

Login

X

Register