Satya Prakash
କବିତା

ଅହମିକା

satya
ଅହମିକା —by ସତ୍ୟ ପ୍ରକାଶ ସେଠୀ ସ୍ରୁଷ୍ଟିର ବୈଚିତ୍ର୍ୟ ଏଯାଏଁ ପାରିନି ବୁଝି ତଥାପି ବୃଥା ଆସ୍ଫାଳନେ ନାହିଁ କାହିଁ କମି ଅକାଶର କୋଟି କୋଟି ଗ୍ରହ ଉପଗ୍ରହ କୀଟ ପତଙ୍ଗ ପ୍ରାଣୀ ଓ
କବିତା

ଆଶୟ

satya
ଆଶୟ —-by ସତ୍ୟ ପ୍ରକାଶ ସେଠୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଛୁଆ ପିଲା ହେଲେଣି ଖପ୍ପା ଘରେ କେଟେ କେଟେ ନିତି ସମୟଟା ଯାଏ ତା’ ବାଟେ ବାଟେ ହିସାବ ପାରେନି ରଖି।। 1 ଲେଖିଲେ କେବା
କବିତା

ବେଆଡା

satya
କାହାର ସଫଳତା ମୂଳେ ଥାଏ ଯଦି ତୁମର ବା ହାତ କରଣୀଟା ସେ ଟିକକ ମହାର୍ଘ ସଫଳତାର ଟେକି ଦେଇ ହସ୍ତ ମୁଠାରେ ତାଙ୍କର କେମିତି ସଅଳ ଯା’ନ୍ତ ସେଠୁ ହଟି ଆଉ ଦଣ୍ଡେ
କବିତା

ମୁଁ ଚାହେଁ ଜିଇଁବାକୁ ପୁଣି ଥରେ

satya
ମୁଁ ଚାହେଁ ଜିଇଁବାକୁ ପୁଣି ଥରେ ସେହି ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଯେଉଁ ମୁହୂର୍ତ୍ତକୁ ଛାଡିଥିଲି ଦିନେ କେଉଁ ମୁହୂର୍ତ୍ତରୁ ଯେଉଁ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଟିକି ପିଲା ହୋଇ ବୁଳୁଥିଲି ଗାଁ ମଝି ଦାଣ୍ଡେ….. ଧୂଳି ଘର ବୋଉ
ଗଳ୍ପ

ଶେଷରେ ଶେଷ ସଂଳାପ

satya
ଡାଏରୀ ପୃଷ୍ଠାରୁ——- କାହିଁକି ମୋର ଆଜି କ’ଣ ହୋଇଛି କେଜାଣି, ମୁଁ ଆଜି ବେଶ୍ ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ ମନେହେଉଛି। ମନେ ହେଉଛି   ମୁଁ ନିରାଶ୍ରୟ ଜନ । ମୁଁ ଏକାନ୍ତ  ନିସ୍ଵ। ମୋର ସତେ

Login

X

Register