ଅଟଳ ମହାମେରୁ
କ’ଣ କେତେ ତୁମେ ନକରିଛ ସତେ ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ ଚତୁର୍ଭୁଜଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରିଣ କାରଗିଲ ଯାଏଁ ତୁମ ଗାଥା ଗାହେ ସବୁ।। ହଠାତ୍ ଏମିତି ହେଲା ପୁଣି କ’ଣ ମୁହଁ ମୋଡି ଗଲ ଚାଲି ଡାକି
ଅଟଳଜୀ! ଫେରି ଆସ ତୁମେ
ଆହେ ବାଜପେୟୀ ଅଟଳ ବିହାରୀ ଦୃଢ ନିଶ୍ଚୟ କି ମନ ଦୁଃଖ ସାଗରରେ ଭସାଇ ଦେଇଣ ତୁମେ ଛାଡ଼ି କାହିଁ ଗଲ? ତୁମରି ସ୍ମୃତିରେ ମନ ହାଇଁପାଇଁ ମନୁ କାଁ ପାରୁନି ଭୂଲି ଭାରତ
ଯମଜ ଭ୍ରାତା
ଦୁଃଖ ହିଁ ମୋହର ତ ଯମଜ ଭ୍ରାତା ପାରୁନି ସେ ମୋତେ ଛାଡ଼ି ମୋ ଜୀବନ ପରିବୃତ୍ତ ଭିତରେ ଯେ ଅହରହ ବୁଲେ ଘୂରି ।। ତେଣୁ ରଖିନି ମୁଁ ସୁଖଟି ଆଦର ଭ୍ରାତୃ
କରନି ମୋତେ ତୁ ନି ସ୍ଵ
ଭାଇ ଭାଇ ବୋଲି କେତେ ମୁଁ ଖୋଜିଲି ଭାଇକୁ ପାଇଲି ନାହିଁ ପରିବାର ବୋଲି କେତେ ଘୂରିସାରି ଦେଖା ଦେଲେ ନାହିଁ କେହି। । ସାଙ୍ଗ ସାଥୀ କଥା ପଚାରି କି ଲାଭ ଦୁନିଆଟା
ସମ୍ପର୍କର ଇସ୍ତାହାର
ସମ୍ପର୍କ, ସମ୍ପର୍କ ଚାରିଆଡ଼େ ଖାଲି ସମ୍ପର୍କର ଆତ୍ମ ଫଟା ଚିତ୍କାର । କ’ଣ ସେହି ସମ୍ପର୍କର ମାନେ? ସମ୍ପର୍କର ଖିଅ ଧରି ଗୁନ୍ଥି ବସିଲେ, ସମଗ୍ର ବିଶ୍ଵଟା ଗୋଟିଏ ସୂତାରେ ଗୁନ୍ଥି ହୋଇଯାଏ। ସେ
ଆତ୍ମ ପ୍ରତ୍ୟୟ ନା ଆତ୍ମଶ୍ଲାଘା
ଅପ୍ରାପ୍ତି ଜନକ ହତାଶାରେ ସଢ଼ୁଥିବା, ଯୁବବନ୍ଧୁମନାନଙ୍କ ପାଇଁ ଖାସ୍ କରି ମୋର ମାତ୍ର କେଇ ପଦ କଥା। ଦେଶର ଅଗ୍ରଗତି ହେଉ ବା ଅର୍ଥନୈତିକ ବିକାଶ ଅବା ପୁଣି ସାମାଜିକ ପରିବର୍ତ୍ତନ – ସବୁ
ସମାନତା ଆମ ଅଧିକାର
ଭାରତୀୟ ସମ୍ବିଧାନ ପ୍ରଣେତା ପ୍ରବୀଣ କରିଥିଲେ ବିଧି ବ୍ୟବସ୍ଥା ଧାରା ଅଠରରେ ଲୋପ ହେବ ସାଙ୍ଗିଆ ରହିବ କେବଳ ଯେ ନାଆଁ।। ହଟିବ ରାଜା ରାଜୁଡାଙ୍କ ପଦପଦବୀ ରହିଲେ ପାରେ ବା ରହି କିଛି
ଆୟେନ୍ଦା
ଅନ୍ୟ ପାଇଁ ମଙ୍ଗଳ ବିଧାନ ପ୍ରଚେଷ୍ଟାରୁ ମିଳଇ ପୁରସ୍କାର ଦୁଃଖ ସେହି ଦୁଃଖକୁ ଅଙ୍ଗୀକାର କର ବା ନ କର ଝରେ କି ଝରଣା ସୁଖର? 1 ଦୁଃଖର ସେଇ ଅତି ଭୀଷଣତାକୁ ତୁମେ