Satya Prakash

Category : କବିତା

କବିତା

ଗୁରୁ ଦିବସ

satya
ହେ ଡଃ ସର୍ବପଲ୍ଲୀ ରାଧାକ୍ରିଷ୍ଣନନ ତୁମ ଜନ୍ମ  ଦିବସଟି ତୁମେ ଉତ୍ସର୍ଗୀକୃତ ରଖିଗଲ ଯେଣୁ ଯଶ କିର୍ତ୍ତୀ ଗୌରବଟି।।1 ଶିକ୍ଷା କ୍ଷେତ୍ରେ ଆଣି ନାନା ପରିବର୍ତ୍ତନ ଶିକ୍ଷା ମାନ ବଢାଇଲ ତୁମେ ରାଜନେତା ଛାତ୍ରବତ୍ସଳ
କବିତା

ମୁଁ – ଏକ ଅନ୍ୱେଷଣ

satya
ମୁଁ – ମୁଁ କିଏ? ମୁଁ – ଅତୀତ? ବର୍ତ୍ତମାନ?? ଭବିଷ୍ୟତ??? ମୁଁ -ଏକ ଅନ୍ୱେଷଣ ସମସ୍ତ ଖୋଜ୍ ର ଅନ୍ତରାଳେ ମୁଁ କି ଚିର ଭାସ୍ବର ଯାହାକୁ ଖୋଜିଛି ମଣିଷ ମୁଁ କି
କବିତା

ହେ ଭକ୍ତ ବଂଶବଦ

satya
ହେ ରାଧା ରମଣ ରସ ରାଜ କୃଷ୍ନ ତୁମେ କି ସେହୁ ବିରାଟ କଟକ ଟଗର ମଥୁରା ନରେଶ ରହସ୍ୟ ସିନ୍ଧୁ ସମ୍ରାଟ।। 1 ସୃଷ୍ଟି ମୂଳାଧାର ନିୟତି ନିୟନ୍ତା ସକଳ ହେତୁ କାରଣ
କବିତା

ଅହରହ ହଁ ନା ସ୍ଥିତି

satya
ଭଗବାନଙ୍କର ସ୍ଥିତିକୁ ତ ନେଇ ଅହରହ ହଁ ନା ସ୍ଥିତି ମନରେ ଆଶଙ୍କା ଶଙ୍କା ଉପୁଜଇ ହୁଏ ନାହିଁ ସ୍ଥିର ମତି।। 1 ମୁଁ ବି ସେଇ ପଥେ ପଥିକଟେ ସାଜି ଖୋଜିଛି  କେଣେ
କବିତା

କରିଦେ ଲାଘବ

satya
ଜୀବନ ତମାମ କେତେ ଯେ କଷଣ ସବୁ ପରା ସେ ସହିଛି କାହାକୁ ଦେଇନି ଦୁଃଖ ମୁଁ କହିନି ସୁଖ ବାଣ୍ଟି ଯେ ଥକିଛି।। 1 ତଥାପି ମେଣ୍ଟିନି ମୋଠୁଁ ପ୍ରାପ୍ତି ଆଶା ପଳ ପଳ
କବିତା

ମନ କାତି

satya
ତୋ ପଦାରବିନ୍ଦେ ମୁଁ ପରା ଶରଣାଗତ ମୋର କାହିଁ ଚିନ୍ତା ଏତେ ତୋର ଯେଣେ ଇଚ୍ଛା ତେଣେ ନେଉ ଭିଡ଼ି ନାହିଁ ମନା ମୋର ତୋତେ।। 1 ତୁ ପରା ଭକତ ରଙ୍କ ଭାଗବାନ
କବିତା

କୃତଜ୍ଞତା

satya
କୃତଜ୍ଞଟି ମୁହିଁ ପିତାମାତା ପାଇଁ ଯତ୍ନଶୀଳ ହେବା ଶିଖି ତାଙ୍କ ହାତ ଧରି ଚାଲଇ ଯେ ବାଟ ପାରୁନି ସେ ରୁଣ ସୁଝି।। 1 କୃତଜ୍ଞଟି ମୁହିଁ ସାଧୁ ସନ୍ଥ ପ୍ରତି ଉଦାସୀନ ଯା’ର
କବିତା

ଗାଁ ମାମଲତକାର

satya
ଆମ ଗାଁ ମାମଲତକାର ଟିକେ ଧୋବଧୋବଲିଆ ପଇସା ଚୋର ବାଡ଼ି କଖରୁକୁ ଅନିସା ତା’ର ଟଙ୍କା ଶହେକେ ମୁଣ୍ଡ ବିକ୍ରି ହୁଏ ଅଣ୍ଟା ଚାରିପଟେ  ଟଙ୍କା ନଥିଲେ ଗରୀବ ବାପୁଡ଼ା ବୁଡ଼ିକି ମରେ କଳାକୁ
କବିତା

ପ୍ରୟାସ

satya
ଅନେକ ପ୍ରତିଭାଧର ବ୍ୟକ୍ତି ଇତିହାସ ସମୁଦ୍ରେ ଝାସିକି ନିସ୍ତରଙ୍ଗେ ତରଙ୍ଗ ଯେ ତୋଳି ଜାଳିଛନ୍ତି ବିଦ୍ରୋହର ବହ୍ନି ହେଲେ କ୍ଷଣକେ ଢେଉ ଉଠାଇ ସବୁଦ୍ର ପାଣିଟା ସହ ପୁଣି ଯାଇଛନ୍ତି ସମତୁଲ ହୋଇ  ।
କବିତା

ପ୍ଲାନେଡ଼ ଭିଲେଜ୍

satya
ଯେଉଁଠି ଶତାଂଶ ଅଶି ଭାଗ ଲୋକେ ଅଶିକ୍ଷା, ତିତିକ୍ଷା ଅନ୍ଧକାରେ ରହେ ସେ ଗାଁ ପରିମଳ ନିର୍ମଳ ନ ହେଲେ ଦେଶର ପ୍ରଗତୀ କି ଆଉ ସମ୍ଭବ? ବୁଭୂକ୍ଷା ଜନିତ ହତାଶାରେ ଆମେ ସଢେ

Login

X

Register